کتاب «از پشت میز عدلیه» (خاطرات طنز یک قاضی دادگستری) توسط امین تویسرکانی نوشته شده است و «نشر چشمه» نیز آن را چاپ و تکثیر کرده است. تویسرکانی در این کتاب با زبانی خودمانی درباره واقعیات روزمره و جالب یک قاضی نوشته است. چه داخل دادگستری و چه بیرون از آن. در واقع این داستان طنزآمیز زندگی روزمره و رفتار بروکراتیک اداری را به نقد می کشد. زمینه اجتماعی این اثر، زبان و لحن جذابی که تویسرکانی به شخصیت هایش در این داستان داده است و همچینن توصیفات دقیق او از جزئیات زندگی افراد، از نکات حائز اهمیت این کتاب به حساب می آید.
امین تویسرکانی که تاکنون دوبار برگزیده جشنواره طنز مکتوب نیز بوده است هدف خود را از نوشتن این خاطرات در قالب طنز، کم کردن فاصله میان جامعه و قضات ذکر کرده است. او عقیده دارد بین مردم و قاضی ها یک قهر قدیمی وجود دارد و این به دلیل تصویری است که رسانه‌ها، به ویژه صدا و سیما از قضات به مردم می‌دهند:
«قاضی در تلویزیون و سینما پیرمردی هفتادساله است با کت‌وشلوار خاکستری و یقهٔ دیپلمات و ریش بلند که با خودش هم قهر است و مدام با گوشت‌کوبش روی میز می‌کوبد و تنها جمله‌ای که بلد است این است که «نظم جلسه را رعایت کنید.» اما اگر سری به دادگستری بزنید می‌بینید که بسیاری از قضاتْ جوان و امروزی هستند؛ تعداد بسیار زیادی قاضی خانم در دادگستری کار می‌کنند؛ مدل و رنگ لباس قضات اکثرا مثل سایر مردم است؛ قضات در جلسات رسیدگی عصا قورت نداده‌اند، بلکه گاهی با مراجعه‌کنندگان خوش‌وبش و شوخی می‌کنند؛ کلا در دادگستری گوشت‌کوبی وجود ندارد؛ بسیاری از قضات به سینما و سایر اتفاقات فرهنگی و هنری علاقه دارند؛ قضات شعر می‌خوانند و صد البته گونه‌های نادری از آن‌ها طنز می‌نویسند.»