رمان اسم تمام مردهای تهران علیرضاست، داستانی است که از پنجره ای جدید به ارتباط عاشقانه ی یک زوج ظاهرا معمولی پرداخته است و علیرضا محمودی ایرانمهر داستانش را حول محور شخصیت پریسا سازمان دهی کرده است. با اینکه داستان سبک و سیاق رئال خود را حفظ نموده اما از باریکه های خیال و فانتزی برای ارائه ی مفهوم مد نظر استفاده نموده است. علیرضا مردی است که ظاهر چندان زیبا و جذابی ندارد و همسرش پریسا، زنی است خیال پرداز که این بار دامنه ی خیالاتش را به اندازه ی زندگی مشترکشان می گسترد. پریسا خود در صدد تغییر است و اکنون می خواهد همسرش را نیز مطابق میل و خیال خود بازآفرینی کند.
با اینکه نویسنده فضای داستان را اطراف دنیای پریسا آفریده است اما در ادامه ی قصه خود پریسا به آفریننده ای تبدیل می شود که روایت را جلو برده و علیرضاهای مورد علاقه اش را تکثیر می کند. او ابتدا دست به سوی زیبایی دراز می کند اما این زیبایی تغییری در آگاهی و نگرش او ایجاد نمی کند. پس تصمیم می گیرد همسرش را در نسخه های دلخواه خود ایجاد کند تا نهایتا آن چیزی را که می خواهد به دست بیاورد. غافل از اینکه کمال معشوق در بینش و شکوه نظر عاشق است.
داستان از نثری ساده و سبک برخوردار بود و در فضایی سیال بین امید و ناامیدی، رنج و شادی و نور و تاریکی جریان دارد. راوی ، پریسا را می آفریند و پریسا، علیرضاها را و علیرضا، پریسای دیگر را. این چرخه آن قدر ادامه پیدا می کند تا مفهوم محوری داستان، همراه با کمال شخصیت ها، تکامل بیابد و ثمره اش در ذهن آن ها شکوفا شود.