افسونگران تایتان داستان تکاپوی آدمی در طلب معنای عالم است، در طلب یافتن معنایی برای معمای وجود خویشتن است. افسونگران تایتان یک رمان وجودی است کندوکاوی در «بود و نبود» است، که مثل اکثر آثار ونه گوت بر بسترِ علمی حرکت می کند و روایت می شود، بستری در ابعاد کیهانی که با مضمون کلان آن همخوان است. زمان وقوع داستان، به ظاهر، آینده است.

بستر قصه های ونه گوت عمدتاً پدیده های علمی است، که اکثر آنها هم ساخته و پرداختۀ ذهن طنزپرداز خود اوست، و گاهی آن قدر کودکانه که به نظر می رسد آدم را دست انداخته است، اما این ظاهر کار است. هولناک ترین پدیده های تاریخ و رویدادهای سیاه بشری بر این بستر در حرکت است. ونه گوت را استاد طنز تلخ –طنز پای چوبۀ دار- می شناسند و نظیره های طنزآمیز (پارودی). در همین رمان صحنه ای است مه آلود و دور و انتزاعی. در این صحنه که در مریخ می گذرد مردی –سربازی- که مأمور اجرای حکم اعدام شده است صمیمی ترین و تنها دوست خود را که به ستون سنگی مجازات زنجیر شده است جلوی چشم همه همقطاران خود بی اراده با …