اِما

اِما وودهاوس، دختری زیبا، باهوش، ثروتمند و اندکی خودشیفته، در روستای آرام هایبری زندگی‌ای بی‌دغدغه و پر از آسایش داشته است. او که خود را از تیررس عشق در امان می‌داند، با لذت و اطمینان، دل به نقش واسطهٔ عاشقانه سپرده و آرزو دارد برای دوست ساده‌دل و مهربانش، هریت اسمیت، عروسی باشکوهی ترتیب دهد. غافل از آنکه قلب خودش نیز بی‌صدا در دام عشق به آقای نایتلی، همان مرد صبور و نکته‌سنجی که سال‌هاست کنارش بوده، گرفتار شده است.

جین آستین در «اِما» با طنزی ظریف و بی‌مانند، نقاب از خودبینی، اشتباهات شیرین و بازی‌های اجتماعی برمی‌دارد و از دل همین خطاهای به‌ظاهر کوچک، یکی از عمیق‌ترین و دل‌انگیزترین داستان‌های عشق و خودشناسی را می‌آفریند. خود آستین گفته بود: «من شخصیتی می‌سازم که شاید جز من، هیچ‌کس او را دوست نداشته باشد»؛ اما اِما نه‌تنها محبوب‌ترین قهرمان او شد، که «اِما» را به یکی از درخشان‌ترین و لذت‌بخش‌ترین رمان‌های تاریخ ادبیات بدل کرد.

«من هیچ‌وقت نمی‌توانم عاشق شوم؛ واقعاً نمی‌توانم. چه فایده‌ای دارد که آدم عاشق شود وقتی می‌داند که هرگز ازدواج نخواهد کرد؟ من که همیشه در هایبری می‌مانم و همه چیزم همین‌جاست.»