باید همدیگر را ببخشیم / ماجراهای کریتر

کریتر کوچولو یه روز صبح خیلی شیطون بود! اول رفت سراغ کیک تولد که مامان تازه درست کرده بود، یه ناخنک حسابی زد و کل گل رز روی کیک شد پوره! بعد بابا گفت: «کریتر، آچار رو بیار کمک کنم دوچرخه‌تو درست کنیم.» کریتر دوید، ولی تو راه ظرف روغن رو زد زمین و همه‌جا شد دریاچه‌ی سیاه!

مامان و بابا فقط خندیدن و گفتن: «عیبی نداره، اشتباه مال آدما و کریتراست!»

ولی عصر که گربه‌ی همسایه اومد و با یه پرش همه‌ی مداد رنگی‌های کریتر رو پخش زمین کرد و چندتاش رو شکست، کریتر دادش درآمد: «دیگه دوستت نیستم! بد تاااارد!» گربهه غمگین رفت و کریتر هم نشست تو اتاقش و اخم کرد.

اون شب، وقتی کریتر داشت خوابش می‌برد، یهو یادش اومد که امروز خودش هم کلی اشتباه کرده بود… ولی مامان و بابا اصلاً عصبانی نشدن. فردا صبح زود دوید پیش گربهه، یه مداد رنگی جدید بهش داد و گفت: «ببخشید دیروز عصبانی شدم… تو هم منو ببخش که کیک مامان رو خراب کردم؟» گربهه میو کرد و با دمش دور گردن کریتر پیچید.

کریتر همون روز فهمید: همه اشتباه می‌کنیم، حتی بهترین دوستامون. و بهترین دوستا اونایی‌ان که وقتی یکی اشتباه کرد، یه بغل بزرگ می‌دن و می‌گن: «دوباره با هم شروع کنیم!»

«کریتر گربهه رو بغل کرد و گفت: "از این به بعد هر کی اشتباه کرد، فقط می‌گیم اشکالی نداره!" گربهه میو کرد و انگار گفت: "تو بهترین دوست دنیایی!"»