فیلسوفان دنیوی نه تنها ما را قادر می‌سازند تا عمیق‌تر به تاریخ خود نگاه کنیم، بلکه به ما کمک می‌کنند تا زمان خود را بهتر درک کنیم. در این ویرایش هفتم، رابرت ال. هایلبرونر موضوع جدیدی را ارائه می‌کند که متفکران مختلفی مانند آدام اسمیت و کارل مارکس را به هم پیوند می‌دهد. موضوع تمرکز مشترک ایده های بسیار متنوع آنهاست – یعنی جستجو برای درک چگونگی عملکرد یک جامعه سرمایه داری. این یک تمرکز است که هرگز بیشتر از این عصر سرفصل های اقتصادی گیج کننده مورد نیاز نیست.

در یک فصل پایانی جدید و جسورانه با عنوان "پایان فلسفه دنیوی؟" هیلبرونر به ما یادآوری می کند که کلمه "پایان" هم به هدف و هم به محدودیت های اقتصاد اشاره دارد. این فصل این نگرانی را بیان می‌کند که اقتصاد امروزی که به طور فزاینده‌ای «علمی» می‌شود، ممکن است مسائل اساسی اجتماعی و سیاسی را که در اقتصاد مرکزی هستند، نادیده بگیرد. بنابراین، برخلاف نسخه های قبلی خود، این نسخه جدید نه تنها روشنگری ضروری از گذشته ما نیست، بلکه فراخوانی برای اقدام برای آینده ما است.