بی قراری

«بی‌قراری»، رمانی از زولفو لیوانلی، نویسنده، موسیقیدان و فعال سیاسی برجسته ترکیه، در سال 2017 منتشر شد و به زبانی لطیف، به عمق زخم‌های اجتماعی و سیاسی خاورمیانه می‌پردازد؛ جایی که بحران پناهندگان و رنج‌های انسانی چونان سایه‌ای سنگین بر زندگی‌ها افتاده است. لیوانلی با قلمی حساس و ژرف، قصه‌ای از انسان‌هایی می‌سراید که در گرداب درگیری‌های منطقه گرفتار آمده‌اند و از دل تاریکی‌ها، نوری از همدلی و شفقت می‌تابد.

داستان بر پایه روایت یک روزنامه‌نگار استانبولی استوار است که خبر مرگ ناگهانی دوست دوران کودکی‌اش، حسین، او را به سوی ماردین، شهری در مرز سوریه، می‌کشاند. حسین، مردی دلسوز و پرمهر، در دل آشوب‌های جنگ، به یاری پناهندگان ایزدی برمی‌خیزد که از چنگال وحشت داعش گریخته‌اند. در این میان، رابطه عاطفی او با ملکناز، یکی از این آوارگان، چونان پلی میان فرهنگ‌ها و باورها، عمق فاجعه‌های انسانی را آشکار می‌سازد. راوی در سفر به ماردین، با مردمانی از اقوام و ادیان گوناگون – از مسلمانان و مسیحیان تا ایزدی‌ها – روبه‌رو می‌شود که هر یک، حکایتی از بقا و اندوه بر زبان دارند.

لیوانلی در این اثر، به تضادهای فرهنگی و مذهبی در ترکیه و خاورمیانه نوری می‌تاباند و سختی‌های همزیستی در جوامعی پرتلاطم را با نگاهی واقع‌بینانه برجسته می‌کند. از دل تجربه‌های تلخ پناهندگان، به ویژه ایزدی‌ها، وحشت‌های غیرقابل‌تصور و چالش‌های بازسازی زندگی پس از فجایع برمی‌خیزد، اما نویسنده با تأکید بر قدرت همدلی انسانی، خواننده را به تأملی عمیق در معنای ارتباطات در جهانی پر از نزاع دعوت می‌کند. «بی‌قراری» نه تنها روایتی تأثیرگذار از آوارگی و رنج است، بلکه چونان آینه‌ای، ما را به سوی شفقت و درک متقابل رهنمون می‌سازد.

«در دل آن شب‌های بی‌انتها، حسین به ملکناز نگریست و گفت: "تو نه یک نام، که یک جهان گمشده‌ای؛ جهانی که جنگ آن را از ما ربوده، اما قلب‌هایمان هنوز به یادش می‌تپد." ملکناز، با چشمانی پر از سایه‌های گذشته، لبخندی زد و پاسخ داد: "و تو، پلی هستی میان ویرانه‌ها؛ پلی که ما را به سوی فردایی ممکن می‌برد." باد صحرا، کلماتشان را با خود برد، اما آن لحظه، چونان ستاره‌ای، در آسمان خاطراتشان جاودانه ماند.»