مدرسه ای می تواند فرصت های خوبی برای دانش آموزانش خلق کند که فضای مثبت و سازنده ای داشته باشد. مدیر و معلم هایش با همه با احترام رفتار کنند و از قدرت تشویق، آگاه باشند. در این رابطه، ما از خودمان می پرسیم: «آیا همین که توانایی دیدن و فهمیدن داشته باشیم کافی است تا در چنین مدرسه ای به عنوان یک معلم خلاق و ماهر شناخته شویم؟ البته که نه!»
بخش مغفول این معادله آن است که ما گاهی ناگزیریم توانایی نادیده گرفتن را در خود بپرورانیم؛ درست آن زمان که باید خطاهای کوچک را ببینیم تا اختلال های بزرگ را فرونشانیم و این کتاب، همین ها را به ما، یادآور می شود. چه در مدرسه، چه در خانه!