ترجیع گرسنگی

«ترجیع گرسنگی»، رمانی از ژان ماری گوستاو لوکلزیو، نویسنده‌ی برجسته‌ی فرانسوی و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات 2008، با ترجمه‌ی مهستی بحرینی، اثری است که گرسنگی را نه‌تنها به‌عنوان پدیده‌ای جسمانی، بلکه به‌مثابه زخمی عمیق بر روح و روان انسان به تصویر می‌کشد. لوکلزیو در این رمان، با الهام از زندگی مادرش، داستان اتل، زنی جوان را روایت می‌کند که در بحبوحه‌ی جنگ جهانی دوم، در تلاشی نافرجام برای آشتی دادن اعضای خانواده، نجات پدرش از چنگ معشوقه، حفظ دارایی‌های خانوادگی و رهایی از فقر و گرسنگی است. اتل نماینده‌ی نسلی است که جز بدبختی، فقر، بی‌رحمی و فروپاشی روابط انسانی چیزی ندیده و توان برقراری پیوند با جامعه را از دست داده است.

لوکلزیو با نثری شاعرانه و در عین حال واقع‌گرا، داستانی خلق می‌کند که مرز میان واقعیت و خیال را در هم می‌آمیزد. او در گفت‌وگو با روزنامه‌ی فیگارو تأکید می‌کند که تخیل به‌کاررفته در رمان، ریشه در خاطرات واقعی دارد؛ خاطراتی که از یادها، نامه‌ها و یادبودها سرچشمه می‌گیرند، اما همچنان در قلمرو تخیل باقی می‌مانند. این ترکیب هنرمندانه، «ترجیع گرسنگی» را به اثری بدل کرده که نه‌تنها روایتی از رنج‌های یک نسل است، بلکه تأملی عمیق بر انسانیت، مقاومت و تلاش برای بقا در میان ویرانی‌هاست.

«اتل به خیابان‌های خاکستری شهر نگاه کرد، جایی که بوی نان تازه، حتی اگر وجود نداشت، در ذهنش می‌پیچید. گرسنگی فقط در شکم نبود، در قلبش هم رخنه کرده بود. یاد روزهایی افتاد که با برادرش برای تکه‌ای شکلات از ماشین‌های صلیب‌سرخ التماس می‌کردند. حالا، در این خانه‌ی سرد و خالی، تنها چیزی که داشت، امید به روزی بود که شاید، فقط شاید، خانواده‌اش دوباره یکی شوند.»