در اردوی وحشت، غذا خوشمزه نیست. مشاوران هم کمی عجیب و عوضی‌اند و رئیس اردوگاه، عمو آل یه کم خرفت به نظر می‌رسد. انگار یک تخته‌اش کم است. با این حال بیلی می‌تواند با تمام این‌ها کنار بیاید. اما وقتی که سایر بچه‌های اردوگاه شروع به گم شدن می‌کنند و والدینش به تماس‌هایش پاسخ نمی‌دهند، بیلی اندکی نگران می‌شود. مخصوصا که شب‌ها چیز شومی توی جنگل می‌پلکد…