ترس و لرز

مجموعه «ترس و لرز»، اثری درخشان از غلامحسین ساعدی، شامل شش داستان کوتاه به‌هم‌پیوسته است که در سال 1347 خورشیدی توسط انتشارات نیل منتشر شد. این اثر، با نثری روان و فضاسازی‌های واقعی، آیینه‌ای از زندگی، باورها و آداب مردم جنوب ایران است و با ظرافت، ترس‌ها و دلهره‌های ناشی از فقر، بیماری و خرافه را به تصویر می‌کشد. داستان از مضیفی متروک آغاز می‌شود و در چرخشی هنرمندانه، در داستان پایانی به همان مکان بازمی‌گردد، جایی که غریبه‌ها با غذاهایی که می‌آورند، اهالی گرسنه را سیر می‌کنند، اما ناگهان آن‌ها را ترک کرده و مردمی را که دیگر توان زحمت کشیدن ندارند، در انفعال رها می‌سازند. ساعدی در این مجموعه، با تلفیقی استادانه از رئالیسم جادویی و روان‌شناسی، واکنش‌های منفعلانه شخصیت‌ها در برابر عوامل بیگانه و حالات روانی آن‌ها را به نمایش می‌گذارد. «ترس و لرز» با ساختاری پررمزوراز و فضایی دلهره‌آور، نه‌تنها تباهی و انفعال انسان‌ها را زیر ذره‌بین می‌برد، بلکه خواننده را به تأمل در مواجهه با ناشناخته‌ها و تأثیرات ویرانگر آن دعوت می‌کند.

برای هم‌نوایی با قلم ژرف و خلاق غلامحسین ساعدی، گزیده‌ای کوتاه از «ترس و لرز»:

<<توی مضیف خالی، زیر نور کم‌سوی فانوس، سکوتی سنگین بود. غریبه‌ها آمده بودند با خوراک و وعده، اما چشم‌ها پر از ترس بود. یکی زیر لب گفت: «اینا کی‌ان؟» و باد، انگار جواب را از دور با خودش برد.>>