"تمام زمستان مرا گرم کن" مجموعه ای است از ده داستان کوتاه به قلم "علی خدایی" که موفق به کسب مقام های "بهترین مجموعه داستان جایزه هوشنگ گلشیری سال 1380" و "مجموعه داستان برگزیده یک دهه جایزه منتقدان و نویسندگان مطبوعات" شده است.
آنچه به لحاظ فنی از مهم ترین ویژگی های کتاب "تمام زمستان مرا گرم کن" به حساب می آید، فشردگی و ایجاز قصه ها، بدون اینکه به اصل قصه خدشه ای وارد شود، می باشد. این مختصر و مفید بود روایت، نه تنها داستان ها را مصنوعی نکرده و میان خواننده و قصه حائل نشده، بلکه سبب شده ارتباط حسی مخاطب با قصه تقویت شود. از ابزارهای مهمی که "علی خدایی" برای دستیابی به چنین ایجازی از آن ها بهره برده، جملات کوتاهی است که غالبا از کمترین اجزای دستوری ممکن تشکیل شده اند. این روند صرفه جویی در به کار بردن واژه سبب شده تا بیشترین اطلاعات لازم در کوتاه ترین زمان ممکن و کمترین میزان واژگان به خواننده انتقال یابد. انتقال سریع موقعیت، به کار گیری قیدهایی که بغرنج بودن شرایط را بهتر به تصویر می کشند، ارائه ی داستان هایی بدون پیرنگ یا اصطلاحا داستان های تخت و چخوفی از دیگر ویژگی های مجموعه ی "تمام زمستان مرا گرم کن" به قلم "علی خدایی" می باشد.
ده داستان این مجموعه ی خواندنی عبارت اند از: "تمام زمستان مرا گرم کن"، "فانفار"، "عصرهای یکشنبه"، "مکالمه"، "شماره ی 69909"، "سالاد لوبیا با سیر تازه"، "تخت های روی آب"، "حوله های نیمه شب"، "مرغابی ها" و "خاک سپاری" که سه داستان نخست آن با استقبال چمشگیری از سوی مخاطبان رو به رو شده است.