تهوع

رمان *تهوع* (با عنوان اصلی *La Nausée*)، نوشته ژان پل سارتر، فیلسوف و نویسنده برجسته فرانسوی، که در سال 1938 منتشر شد، یکی از مهم‌ترین آثار ادبیات اگزیستانسیالیستی و از محبوب‌ترین رمان‌های قرن بیستم به شمار می‌رود. این اثر، که با نثری صریح و تکان‌دهنده پوچی و بی‌حاصلی زندگی را به تصویر می‌کشد، نتیجه تلاش‌های سارتر برای درآمیختن فلسفه اگزیستانسیالیسم با ادبیات است. سارتر در کتاب *کلمات* می‌نویسد: «در تهوع، زندگی بی‌جهت و ناخوشایند هم‌نوعانم را نوشتم و زندگی خود را مبرا کردم. روکانتن بودم، از او برای نشان دادن طرح زندگی خود بدون خودپسندی استفاده کردم.»

داستان حول آنتوان روکانتن، مردی 35 ساله و افسرده در شهر خیالی بوویل (الهام‌گرفته از لوهاور)، می‌گردد که در انزوا زندگی می‌کند و آزادی‌اش را در ارتباط با اشیای بی‌جان می‌جوید. این ارتباط، حالتی از تهوع وجودی در او برمی‌انگیزد، نشانه‌ای از آگاهی‌اش به پوچی و بی‌معنایی زندگی. روکانتن، که گرفتار ناامیدی و سترونی است، گاه برای یافتن معنا و جاودانگی تلاش می‌کند، اما خسته و درمانده بازمی‌گردد. بااین‌حال، شنیدن موسیقی، که به عادتی دلپذیر بدل می‌شود، تهوع را در او فرو می‌نشاند و امیدی تازه در او بیدار می‌کند. او که شیفته ادبیات و سینماست، نویسندگی را پیشه می‌کند تا با خلق ارزش‌های خود، به گذشته تاریک و دردناکش معنا ببخشد.

*تهوع*، که با استقبال بی‌نظیر منتقدان و خوانندگان روبه‌رو شد، سارتر را به شهرت رساند، هرچند او در سال 1964 جایزه نوبل ادبیات را نپذیرفت و درخواست کرد نامش از فهرست برندگان حذف شود. این رمان، که با نثری موجز و فلسفی، خواننده را به تأمل در پوچی، آزادی و جست‌وجوی معنا دعوت می‌کند، اثری جاودانه است که همچنان در محافل ادبی و فلسفی مورد بحث قرار می‌گیرد.

«روکانتن در کافه بوویل نشست، به فنجان قهوه‌اش خیره شد و تهوع وجودش را فرا گرفت. جهان بی‌معنا بود، اما در آن لحظه، موسیقی از رادیو برخاست و او فکر کرد: شاید بتوانم با کلمات، جهانی برای خود بسازم.»