جان اشتاین بک را «یکی از غول های ادبیات آمریکایی» دانسته اند. در بیانیهی جایزه نوبل ادبی به نبوغ او در آمیختن دو وجه واقع گرایی و خلاقیت و درک اجتماعی عمیق و همدلانش اشاره شده است. این نبوغ در تورتیافلت آشکار است. شاید سرچشمه آن تجربه نویسنده از زندگی به ویژه کار در تمامی طبقات و گروه اجتماعی است؛ از کارگری وسرایداری تا بنایی و خبرنگاری.

جان اشتاین بک با استفاده از ساختار و پی رنگ های افسانه ی شاه آرتور، در دامنه ی فقیرنشین بالای شهر مانتری در کالیفرنیا، درباری خلق کرده و گروه های مختلفی از شوالیه ها را در آن قرار داده است. در مرکز داستان کتاب، شخصیتی به نام دنی قرار دارد که خانه اش مانند قلعه ی شاه آرتور، به محل گردهمایی مردانی تبدیل می شود که به دنبال ماجراجویی، وفاداری و حسی از مالکیت هستند. این «شوالیه ها»، مردانی با اصلیت های مختلف اند که نیاکانشان صدها سال پیش در کالیفرنیا ساکن شدند. آن ها که از بند شغل و دیگر پیچیدگی های سبک زندگی آمریکایی رها هستند، در مقابل زندگی عادی، به هنجار و مطابق با تمدن جدید، مقاومتی سرسختانه از خود نشان می دهند. اشتاین بک با روایت کارهای این افراد[عشق های متعدد، دعواهای شگفت انگیز و می گساری های افراطی آن ها]داستانی به جذابیت و تأثیرگذاری اسطوره های معروف و شناخته شده ی «میز گرد شوالیه های شاه آرتور» به وجود آورده است.