انسانها جوامع و فناوری های بسیار پیچیده ای ایجاد کرده اند ، اما اکثر ما حتی نمی دانیم که یک قلم یا توالت چگونه کار می کند. چگونه با وجود درک کم چنین موفقیتهایی به دست آورده ایم؟ دانشمندان شناختی استیون اسلومان و فیلیپ فرنباخ استدلال می کنند که ما علیرغم کاستی های ذهنی خود زنده می مانیم و رشد می کنیم زیرا در یک جامعه غنی از دانش زندگی می کنیم. کلید هوش ما در افراد و چیزهای اطراف ما نهفته است. ما دائما اطلاعات و تخصص های ذخیره شده در خارج از سرمان را انجام می دهیم: در بدن ما ، محیط ما ، دارایی های ما و جامعه ای که ما در آن تعامل داریم - و معمولا حتی متوجه نمی شویم که ما این کار را می کنیم.ذهن انسان هم درخشان است و هم احساساتی. ما آتش را کشف کردیم، نهادهای دموکراتیک را ایجاد کردیم ، روی ماه ایستادیم و ژنوم خود را ترتیب دادیم. و با این حال ، هر یک از ما مستعد خطا ، گاهی غیر منطقی و غالبا نادان هستیم. اساسا ماهیت عمومی اطلاعات و دانش توضیح می دهد که چرا ما اغلب تصور می کنیم بیشتر از آنچه که واقعا می دانیم ، می دانیم ، چرا عقاید سیاسی و باورهای غلط آنقدر سخت تغییر می کنند و چرا رویکردهای فرد محور به آموزش و مدیریت غالبا ناکام می شوند. اما ذهن مشترک ما نیز ما را قادر به انجام کارهای شگفت انگیز می کند. توهم آگاهی ادعا می کند که نبوغ واقعی را می توان در روشهایی که با استفاده از اجتماع پیرامون خود ایجاد کرده ایم پیدا کرد.