شاید بارزترین نکته این کتاب، حال و هوای داستان در زمان گذشته است. گذشته‌ ای به بلندای بیش از نیم قرن که صدای پای درشکه ‌ها و وجود روبندْهای زنان از شاخص‌ ترین علائم آن دوران است. «جیران» قصه عشق است در زمانی که مرد مالک مطلق خانه بود و زن یکی از ده‌ها وسیله برای آسایش او. و در آن دوران مردی مانند تمان هم‌ جنسان خود پس از سال‌ها زندگی مشترک، احساس می ‌کند که عمر خود را برباد داده و تازه می‌باید عاشق شود و دل بستن را تجربه کند. داستان گفتن از عشق همواره زیباست و دلنشین، بخصوص که این داستان سرائی، ما را به نجواهای شبانه سال‌ها قبل ببرد و حال هوایی سنتی به کتاب بدهد.