حافظ خوانی خصوصی

رمان «حافظ‌خوانی خصوصی»، تازه‌ترین اثر علیرضا محمودی ایرانمهر، در سال 1403 خورشیدی توسط نشر چشمه منتشر شد و با نثری روان و ساختاری پازل‌گونه، خواننده را به سفری پررمزوراز در مرزهای زبان، مرگ و شعر حافظ می‌برد. این رمان، که از قطعات به‌ظاهر مستقل اما درهم‌تنیده تشکیل شده، روایتی چندلایه از گفت‌وگویی میان زنی زنده و مردی مرده ارائه می‌دهد که از طریق تفأل به دیوان حافظ با یکدیگر پیوند می‌یابند. شعر حافظ در این اثر، نه‌تنها آینه‌ای برای کشف رازها، بلکه زبانی مشترک برای مرگ و زندگی است که تنهایی، سوگ، عشق و جست‌وجوی معنا را در خود بازتاب می‌دهد. محمودی ایرانمهر با زبانی ساده اما عمیق، که گاه شاعرانه و گاه فلسفی است، تکنیک‌های روایی مدرن را با سنت‌های فرهنگی ایرانی پیوند زده و اثری خلق کرده که هم داستان است و هم تأمل. شخصیت‌ها در مرزهای زندگی و مرگ، خاطره و فراموشی حرکت می‌کنند و خواننده را به کاوش در لایه‌های پنهان هویت و تاریخ دعوت می‌کنند. این رمان، که در ادامه آثار پیشین نویسنده مانند «اسم تمام مردهای تهران علیرضاست» و «ابر صورتی» قرار دارد، با نگاهی عمیق‌تر به حافظه جمعی و فردی، برای دوستداران ادبیات، فلسفه زبان و تجربه‌های بینامتنی اثری بی‌نظیر است. «حافظ‌خوانی خصوصی» یکی از مهم‌ترین رمان‌های معاصر ایران است که با جسارت سنت را بازخوانی می‌کند و خواننده را به پرسش‌هایی بنیادین درباره زندگی و معنا می‌کشاند.

برای همراهی با قلم ژرف و خیال‌انگیز علیرضا محمودی ایرانمهر، گزیده‌ای کوتاه از «حافظ‌خوانی خصوصی»:

<<زیر نور کم‌سوی شمع، دیوان حافظ را باز کردم. انگار کلماتش نفس می‌کشیدن. زیر لب گفتم: «تو کجایی؟» و بیت‌ها، مثل پلی بین مرگ و زندگی، رازی رو زمزمه کردن که هنوز نفهمیدمش.>>