حمام ها و آدم ها (شمیز،جیبی،ماهی)

کتاب «حمام‌ها و آدم‌ها»، گزیده‌ای درخشان از داستان‌های کوتاه طنزآمیز میخائیل زوشنکو، شما را با نگاهی تیزبین و خنده‌دار به روزمرگی‌های اتحاد جماهیر شوروی می‌برد؛ جهانی پر از کمبود مسکن و کالاهای مصرفی، جاده‌های ناهموار و ناکارآمدی‌های روزمره، بوروکراسی دست‌وپاچلفتی با کارمندانی نادان، و آدم‌هایی شارلاتان و متقلب که در حاشیه زندگی می‌چرخند. زوشنکو، با قلم ساده و محاوره‌ای‌اش که همچون آینه‌ای زنگ‌زده، ضعف‌های انسانی را بدون رحم برملا می‌کند، خواننده را به سفری پر از خنده‌های تلخ و تأملات عمیق دعوت می‌نماید. میخائیل زوشنکو (1895-1958)، متولد پولتاوای اوکراین، که در جوانی حقوق خواند و در جنگ جهانی اول به عنوان افسر خدمت کرد، یکی از محبوب‌ترین طنزپردازان قرن بیستم بود؛ اما در سال 1946، به دستور ژدانوف، از اتحادیه نویسندگان شوروی اخراج شد و آثارش به عنوان نوشته‌های «ولگرد ادبی» و «بی‌مغز و پورنوگرافیک» ممنوع گردید، هرچند محبوبیتش در میان مردم هرگز رنگ باخت. این مجموعه، شامل بیش از سی‌وپنج داستانک کوتاه و یک نوولا، سرچشمه‌ای از نبوغ اوست و همچنان خواندنی‌ترین آینه‌ای برای نگاهی به آن دوران آشفته باقی مانده است.

«می‌گویند، شهروندها، که حمام‌های عمومی در آمریکا عالیه. مثلاً یه شهروند می‌ره حمام، لباس‌هاش رو درمی‌آره، می‌ذاره تو قفسه، و می‌ره تو سالن بخار. اونجا، می‌شینه رو نیمکت، عرق می‌ریزه، و بعد می‌ره دوش می‌گیره. بعد می‌آد بیرون، لباس‌هاش رو می‌پوشه، و می‌ره خونه. همه چیزش تمومه. هیچ مشکلی نداره. اما تو ما، شهروندها، همه چیزش فرق داره.»