برای قهرمان این داستان موقعیتی پیش آمده که با چشمان بسته بتواند دیگران را ببیند و از آن فراتر، پای حرف‏ های بی‏ تظاهر و مکنونات قلبی‏ شان بنشیند. چنین موقعیتی ابتدا برای هر کسی جذاب است و جالب، ولی با گذر زمان، کم ‏کم شخص می‏ فهمد که دانستن همه چیز، همیشه خوب نیست. ما سال ها با افرادی زندگی می ‏کنیم یا رفت وآمد و ارتباطی داریم که به تصور ما از نزدیکان ما هستند و رابطه ‏ای عاشقانه، دوستانه یا همراه با احترام میان ما برقرار است، اما به یکباره همه چیز چهره عوض می ‏کند و تمام تصورات ما در هم می ‏ریزد و هیچ کاری هم دیگر از دست ما را برنمی ‏آید. امیدواریم شما هم برای لحظاتی خود را در چنین موقعیتی قرار دهید و ببینید آیا می خواهید که به این توانایی دست یابید یا نه؟ آیا واقعا دوست دارید در شرایطی قرار بگیرید که همه چیز و همه کس با شما بی ‏پرده سخن بگویند؟ شاید بتوان چنین وضعیتی را با فراموشی ذهن آدم‏ ها مقایسه کرد. بسیاری عقیده دارند اگر انسان فراموشکار نبود، زندگی سختی داشت و نمی ‏توانست دردها و مشکلات گذشته را کنار بگذارد و به آینده منتقل نکند. این هم از آن نعمت‏ هایی است که خداوند به انسان عطا کرده و گاهی ارزش آن را نمی‏ دانیم.