خوشبختی اما و اگر ندارد

«خوشبختی اما و اگر ندارد»، رمانی از باربارا کنستانتین، نویسنده‌ی فرانسوی، اثری است که با نثری روان، صمیمی و طنزی لطیف، در ستایش زندگی و لحظه‌های ساده‌ی آن نوشته شده است. داستان حول محور پولت مرسیه، پیرزنی هشتادوپنج‌ساله و شوخ‌طبع می‌چرخد که دیگر نمی‌خواهد در خانه‌ی پسر و عروسش زندگی کند. او با رویای اقامت در خانه‌ی سالمندانی باشکوه که در ذهنش ساخته، دست به اقداماتی می‌زند، اما سرنوشت او را به مسافرخانه‌ای مرموز می‌کشاند که در ابتدا چندان باب میلش نیست. 

با این حال، پولت، که کنجکاوی و روحیه‌ی سرزنده‌اش او را از دیگر شخصیت‌های سالخورده‌ی ادبیات متمایز می‌کند، به‌تدریج با ساکنان این مسافرخانه ارتباط برقرار می‌کند. هر یک از این ساکنان، با داستان‌ها و گذشته‌های رازآلود خود، توجه پولت را جلب می‌کنند و او با اشتیاق به کشف رمز و راز زندگی آن‌ها می‌پردازد. کنستانتین با ظرافت، از طریق این شخصیت‌ها و روابطشان، به موضوعاتی چون پیری، دوستی، و یافتن معنا در مراحل پایانی زندگی می‌پردازد. «خوشبختی اما و اگر ندارد» نه‌تنها روایتی از ماجراهای غیرمنتظره‌ی پولت است، بلکه تأکیدی است بر این که خوشبختی، حتی در سنین بالا و در مکان‌های غیرمنتظره، می‌تواند یافت شود.

این رمان، با طنزی دل‌انگیز و نگاهی خوش‌بینانه به زندگی، خواننده را به خنده و تأمل وا می‌دارد و نشان می‌دهد که هیچ‌گاه برای شروع دوباره دیر نیست.

«پولت در حیاط مسافرخانه ایستاد، چمدان کوچکش کنارش بود. به پنجره‌های غبارگرفته نگاه کرد و با خودش گفت: 'این که قصر رؤیاهام نیست!' اما وقتی صدای خنده‌ی یکی از ساکنان را شنید، لبخندی زد. شاید، فقط شاید، این‌جا جایی بود که می‌توانست دوباره زندگی را بچشد.»