نمایشنامه ی آوازخوان طاس، با خانواده ی اسمیت شروع می شود که در اتاق نشیمن نشسته اند و درباره ی همه چیز و هیچ چیز صحبت می کنند. خانم اسمیت، تمام اتفاقاتی که در عصری به خصوص به وقوع پیوست را برای شوهرش تعریف می کند؛ گرچه شوهرش همان عصر به همراه خود او در آن مکان حضور داشت. سپس، آن ها درباره ی خانواده ای صحبت می کنند که همه ی اعضایش بابی واتسون نام دارند و به نظر می رسد که خانواده ی اسمیت از لحظه ای به لحظه ی دیگر فراموش می کنند که شخص به خصوصی به نام بابی واتسون زنده است یا مرده. اوژن یونسکو، چهره ی سردمدار «تئاتر ابزورد» و یکی از مبدعان بزرگ نمایش های مدرن، برای نوشتن اولین نمایشنامه اش-- آوازخوان طاس-تا سال 1950 صبر کرد. او با گذر زمان به استاد بلامنازع نمایشنامه های مدرن تبدیل شد و حال و هوای عجیب و طنز خاص نگارش یونسکو، باعث شد تا آثارش به صورت همزمان، بسیار خنده دار، تراژیک و البته ژرف باشند. اوژن یونسکو درباره ی تئاتر می گوید: «تئاتر، ادبیات نیست... بلکه به شکل خیلی ساده، چیزی است که نمی توان آن را از طریق دیگری بیان کرد.»