"درس هایی درباره فلسفه تاریخ" کتابی است نوشته ی "گئورگ ویلهلم فریدریش هگل" و اثر حاضر ترجمه ی جلد دوازدهم کتاب "Werke" یا مجموع کامل آثار هگل است. "درس هایی درباره فلسفه تاریخ" یک اثر اساسی از فلسفه ی تاریخ و در واقع نخستین اثری می باشد که در آن فرض بر این است که منطقی اساسی ، اما نه ناشی از آن ، در تاریخ وجود دارد.
این اولین ترجمه ی کامل بعد از گذشت مدت ها از آن چیزی است که بسیاری آن را سهل الوصول ترین اثر "هگل" می دانند. "درس هایی درباره فلسفه تاریخ" ، یک اقدام قدرتمند است ، تلاشی جسورانه برای خلاصه نویسی تاریخ جهان و هدفی است که در پس آن وجود دارد. آیا "هگل" زاده ی دولت قدرت بنیادی بود که آلمان را متحد کرد؟ این مطالب، میوه ی بالغ اندیشه "هگل" هستند و سرنخ های مرتبط بسیاری را ارائه می دهند. "هگل" رشد آزادی را هدف تاریخ می داند ، اما همچنین استدلال می کند که چنین آزادی نمی تواند جدا از کشوری که قادر به تحمیل و اجرای قانون است ، ریشه بگیرد و شکوفا شود.
تاریخ از زمانی شروع می شود که عقل خودش را تصویب می کند؛ یا به تعبیر "هگل" ، زمانی که آگاهی از آزادی، خودش شروع به رشد می کند. "درس هایی درباره فلسفه تاریخ" از "گئورگ ویلهلم فریدریش هگل"، به طور منظمی مکمل پدیدارشناسی روح اوست. این اثر به عنوان تنظیمات تاریخی مشخص برای تحول دانش و آگاهی در پدیدارشناسی و فلسفه ی حق او ، متمرکزترین کار "گئورگ ویلهلم فریدریش هگل" در فلسفه ی سیاسی است.