خواندن این کتاب سریع فقط می تواند شما را متقاعد کند که به عنوان یک کوهنورد، کوکوچکا، علی رغم نام بامزه اش، یک سوپرمن بود.

پس از مرگ او، بسیار آسان شد که با صدای بلند شیپور بزنیم که کوکوچکا یک شخصیت محکوم به فناست. در واقع، او مطمئنا به دلیل سبک تهاجمی و اعتیاد شخصی اش به مشکلات و عطش خاموش نشدنی اش برای تازگی بود. صعود برای او فقط لذت بردن از کوه به عنوان یک شگفتی طبیعی نبود، بلکه حل یک مشکل، غلبه بر یک مانع صعب العبور، شعله ور کردن مسیری جدید، آزمایش نشده و ناشناخته بود. اینجا جایی بود که سرگرمی، هیجان، رضایت عمیق از صعود برای او بود - پیروزی نهایی ذهن و بدن او بر برف، یخ، صخره، باد و سرمای عمیق و شدید.
پس بیایید او را «خدای» کوهنوردی خطاب نکنیم. در حالی که خدایان فناناپذیر هستند، یک قهرمان تنها یک فانی است که در حالی که به سوی سرنوشت اجتناب ناپذیر خود که از قبل توسط Fates تعیین شده است، بر سختی های فوق العاده غلبه می کند. کوکوچکا، بدون شک، یک شخصیت تراژیک در اندازه قهرمانان یونان باستان بود.