همگی ما در طول مسیر زندگی خود انتخاب هایی داشته ایم، انتخاب هایی که باعث شدند خود را مورد قضاوت قرار دهیم و متحیر می مانیم که آیا با یک انتخاب دیگر، وضعیت بهتری داشتیم؟! خیلی راحت می توان از خود انتقاد کرد و تصمیمات خود را زیر سوال برده و ناراحت شد که اگر انتخاب دیگری کرده بودم وضعیت بهتری داشتم. آنچه نیازمند آن هستیم آن است که راهی بیابیم که از این دام رهایی پیدا کنیم.

گزیده ای از کتاب:

 سه نکته برای من روشن شد که: ۱ - همه ما تأسف هایی داریم ۲ - تأسف های ما تا لب گور همراه ما هستند ۳ - این فراخوان بیدار باش برای من است و دعوتی که از شما می کنم. این انتخابی است که ما در زندگی انجام می دهیم و همین طور فرصت های از دست رفته است. برای شروع کار به سمت هدف، احساس تأسف نکنید. ما مجبوریم درک کنیم که برای چه چیزهایی باید تأسف خورد و چرا ما در جایگاه اول آنها قرار داریم. چه تأسف هایی وجود دارد؟ تعریف من از تأسف به ترتیب زیر است: احساس تأسف برای مسائلی هست که می خواستیم انجام دهیم و انجام نداده ایم و هر دو منجر به ناراحتی و ناامیدی یا پشیمانی می شوند. به عبارت دیگر، احساس تأسف در مورد فعالیت ها و کارهای نکرده ی ما است. در نتیجه، این حس در خصوص رفتارهای ما و احساس بیچارگی و ناامیدی یا پشیمانی ای است که ما به این رفتارها نسبت می دهیم. برای مثال اگر قولی را زیر پا گذاشته اید و براساس ارزش های خود عمل نکرده اید و انتخاب های نامناسبی انجام داده اید یا کسی را به خاطر حرفی که زده اید یا کاری که انجام داده اید مورد رنجش قرار داده اید، این رفتارهای شما بوده که منجر به احساس تأسف شما شده است. برای درک تأسف به عنوان یک محصول از رفتارهای ما، تلویحات مستقیمی برای تصمیم گیری ما وجود دارد. آنچه که در این کتاب مطرح می شود آن است که برای هر تصمیمی که می گیریم، باید دو سوال رفتاری را به عنوان یک بخش استاندارد فرایند تصمیم گیری خود بپرسیم. ۱ - اگر آن را انجام دهم، تأسف می خورم؟ ۲ - اگر آن را انجام دهم آیا از تأسف اجتناب می کنم؟