رویا

رمان «رویا»، سومین اثر داستانی مجید غروی، در سال 1402 خورشیدی توسط نشر چشمه منتشر شد. این رمان کوتاه و عاشقانه، با نثری آهنگین و آمیخته با متون کلاسیک ایرانی، داستانی متفاوت را روایت می‌کند که در آن عشق با رازی مرگبار گره خورده است. داستان از مرگ مشکوک امیر، رفیق راوی و نویسنده‌ای شوریده‌حال، آغاز می‌شود و راوی را به کندوکاوی عمیق در زندگی و گذشته او می‌کشاند. محور داستان، رویا، زنی با سیرت و صورتی زیبا اما گذشته‌ای پر از تلخی و فقدان است که زندگی‌اش با مرگ پدر در کودکی و حمایت مادر و دایی قهرمان‌گونه‌اش شکل گرفته است. ورود رویا به زندگی امیر و راوی، روابط و رفاقت‌هایشان را زیرورو می‌کند و از میانه داستان، روایت به سوی زندگی پررمزوراز رویا متمایل می‌شود. غروی با زبانی پراستعاره و جملاتی وزین، شخصیت‌هایی عارف‌مسلک و عصیانگر خلق کرده که گویی از افسانه‌های کهن به دنیای مدرن قدم گذاشته‌اند. «رویا» با فضاسازی‌های عمیق و روایتی پرکشش، خواننده را به تأمل در عشق، فقدان و رازهای ناگشوده دعوت می‌کند و اثری است که برای دوستداران رمان‌های متفاوت فارسی جذابیت ویژه‌ای دارد.

برای همراهی با قلم آهنگین و ژرف مجید غروی، گزیده‌ای کوتاه از «رویا»:

<<راوی زیر نور کم‌سوی اتاق، به دست‌نوشته‌های امیر خیره شد. کلمات، مثل نسیمی از گذشته، قصه رویا را زمزمه می‌کردند. زیر لب گفت: «این عشق، انگار رازی بود که هیچ‌کس جز مرگ نمی‌تونست بازش کنه.»>>