سایکوسیس 4:48 آخرین نمایشنامه ی سارا کین ، نمایشنامه نویس انگلیسی است. این نمایشنامه هیچ شخصیت و دستور صحمه ی صریح و مشخصی ندارد. و در واقع سبک نمایشنامه ی قبلی او ویار را را ادامه می دهد. از آنجایی که از نظر دستور صحنه نمایشنامه ای خاص است با یک تا چند بازیگر اجرا شده است ؛ اجرای اصلی آن شامل سه بازیگر بود. به گفته دوست و نویسنده ی همکار کین ، دیوید گرگ ، عنوان این نمایشنامه از ساعت 4:48 دقیقه بدست می آید ، یعنی وقتی که کین در حالت افسرده ی خود غالبا از خواب بیدار می شده است. این نمایشنامه معمولا به عنوان تجربه ای از افسردگی بالینی تعبیر می شود. اختلالی که کین از آن رنج می برد. او بعد از نوشتن نمایشنامه ، قبل از اجرای اولیه ی آن خودکشی کرد. به جای اینکه ادعا کنیم نمایشنامه سعی دارد افسردگی را به طور کلی پوشش دهد ، بهتر است بگوییم نمایشنامه تصویری ذهنی از افسردگی است و به مخاطبانش بینشی در یک مورد خاص می بخشد ، اما در همان حال که منعکس کننده وضعیت روانی کین است به صراحت از خود کین جدا می شود. در نمایشنامه تفکر و بحث در مورد خودکشی برجسته است و در حالی که هیچ روایت یا جدول زمانی دقیق وجود ندارد ، به طور واضح با موضوعات و وقایع مشخصی روبرو می شویم: تصمیم گیری در مورد مصرف دارو برای درمان افسردگی ، خواسته های ذهن افسرده ، تأثیرات و اثربخشی دارو ، خود - آسیبی ، خودکشی و دلایل احتمالی افسردگی. مضامین دیگر که در طول نمایشنامه دیده می شود ، علاوه بر افسردگی ، مواردی از انزوا ، وابستگی ، روابط و عشق است ، اما آنها پرخاشگرانه به تصویر کشیده می شود و سپس بی قدرت می شوند.