کتاب "سد راه خودت نباش" اثری با سبک خود زندگی نامه از "دیوید هالیس" است که در آن به مشکلات عدیده اش و نحوه ی غلبه به آن ها اشاره می کند. زمانی که "دیوید هالیس" به عنوان مدیر اجرایی دیزنی و پدر چهار فرزند، با مشکلات متعدد شغلی و شخصی نظیر مصرف الکل دست و پنجه نرم می کرد، متوجه شد که اجازه می دهد حقایق نادرست، زندگی او را به او دیکته کنند. وقتی که او ته دره ی ناامیدی قرار گرفت، متوجه شد که باید یک تصمیم اساسی گرفته و انتخاب کند که یا از منطقه ی امن خودش بیرون بزند و بهترین فردی شود که می تواند، یا اینکه همچنان به محافظه کاری ادامه داده و به داشتن متوسط ها راضی شود.
در "سد راه خودت نباش"، "دیوید هالیس" از موضوعاتی صحبت می کند که سابقا حرف زدن و صادق بودن درباره ی آن ها را مشکل می یافت. موضوعاتی نظیر درگیری با مصرف الکل و کمبود اعتماد به نفسش به عنوان یک پدر.
اما حالا در کتاب "سد راه خودت نباش" او با تشویق خوانندگان، ایجاد چالش های متنوع و همچنین لحظات مفرح و شاد، راه هایی را برای افراد بدبین و شکاک نسبت به خودپروری که با این وجود دنبال کمک هستند ارائه می کند. او همچنین خوانندگان را یاری می کند تا از شر ایده ی آن کسی که می خواهند باشند رها شده و واقعا به عنوان کسی که هم اکنون هستند زندگی کنند. دیگر اینکه "سد راه خودت نباش" به مخاطب کمک می کند تا مسیر زندگی خودش را شفاف تر ببیند و از دروغ هایی نظیر اینکه باید همه چیز را تحت کنترل داشت و اینکه شکست نشانه ی ضعف است، فاصله بگیرد. در واقع "سد راه خودت نباش" ابزاری را ارائه می کند که "دیوید هالیس" زمانی برای تغییر زندگی خود به کار برد و حالا شاید بتواند زندگی دیگران را هم تغییر دهد.

گزیده ای از کتاب:

 بله من به توانایی هم برای حرکت از یک سطح به سطح دیگر افتخار میکردم. اما با اجازه دادن به اینکه سمت و ارزشم در جامعه به میزان زیادی در ذهنم هم مرتبط باشد، قدرت ارزش به خودم را دور انداختم. این حقیقت، به هم ربط داشتن آنچه به صورت حرفه ای انجام می دادم و اینکه به عنوان یک فرد چه کسی بودم، این آرزو را به دل من نشان که از حرف های خاله زنکی دیگران راحت شوم. و به من تمرکزی اجباری بر حقیقتی که با آن دست و پنجه نرم می کنم داده است تا در مواقعی ببینم یا باور کنم که: من می توانم مرد خوبی باشم بدون توجه به اینکه کجا کار می کنم؛ اما جایی که کار می کنم، کاری که انجام می دهم به خودی خود مرا تبدیل به یک مرد خوب نمی کند. من می توانم از راه هایی که به نظرم منطقی می آیند خانواده ام را تامین کنم اما هر چه از لحاظ حرفه ای راه هایی برای مهیا کردن خانواده ام می یابم و موفق تر می شوم، توجیه بر این نیست که من حق دارم در خانه به عنوان یک همسر کم کاری کنم. من می توانم بدون توجه به سمت شغلی هم احترام به دست بیاورم و گاهی اوقات معلوم شده است که حتی با دست کشیدن از آن هویت نیز می توانم کسب احترام کنم. این بر عهده من است نه کسی که مرا استخدام کرده است تا خودم را به مکان هایی هل دهم که باعث پیشرفت می شود.