"سرمه ای" مجموعه است از غزل های "حامد عسکری"، شاعر و ترانه سرای معاصر که در هشتاد و چند صفحه به همت نشر نیماژ به چاپ رسیده است. استقبال از مجموعه ی اشعار قبلی شاعر سبب شد تا به قول خودش هر چه در توان داشته بر سر ارائه ی غزل های استوار و در عین حال دلنشین بگذارد و این بار نیز خوانندگان خود را به دنیایی ببرد که در آن شاعرانگی اش، تبلور پیدا می کند. تلاش "حامد عسکری" برای ارائه ی بهتر و محکم تر اثر، سبب شده تا مجموعه شعرهای "سرمه ای" جهش نسبتا قابل توجهی نسبت به شعرهای قبلی او داشته باشد؛ اگر با شعرهایی که پیش تر از وی منتشر شده آشنایی داشته باشید، متوجه خواهید شد که درجه ی پختگی و استحکام غزل های این مجموعه، به مراتب بالاتر رفته و ارتقای چشمگیری را نشان می دهد. این پختگی بر دلپذیر بودن و فریبندگی شعر وی نیز افزوده و مخاطب، خود را سرمست از عطر جدیدی خواهد یافت که مصرع های "سرمه ای" را به خود آغشته کرده است.
"حامد عسکری" متناسب با زمان شعر می گوید و همین ویژگی سبب می شود که در دنیای پر از شاعر و نویسنده ی امروز، خوانندگان نام او را در قفسه های کتاب جستجو کنند. عاشقانه های او قابل لمس اند و محتوای برآمده از اشعار، همدلی و ارتباط حیرت انگیزی را با مخاطب او برقرار می کند. مضامین و استعاره هایی که در اشعار وی تکرار می شود، آن چنان به ذهن خوانندگان نزدیک است که محبوبیت "حامد عسکری" را به عنوان یک شاعر جوان و خوش آتیه توضیح می دهد.

گزیده ای از کتاب:

 هر نسیمی که نصیب از گل و باران ببرد/ می تواند خبر از مصر به کنعان ببرد/ آه از عشق که یک مرتبه تصمیم گرفت:/ یوسف از چاه درآورده به زندان ببرد/ وای بر تلخی فرجام رعیت پسری/ که بخواهد دلی از دختر یک خان ببرد/ ماهرویی دل من برده و ترسم این است/ سرمه بر چشم کشد،زیره به کرمان ببرد/ دودلم اینکه بیاید من معمولی را/ سر و سامان بدهد یا سر و سامان ببرد/ مرد آنگاه که از درد به خود میپیچد/ ناگزیر است لبی تا لب قلیان ببرد/ شعر کوتاه ولی حرف به اندازه ی کوه/ باید این قائله را “آه” به پایان ببرد/ شب به شب قوچی ازین دهکده کم خواهد شد/ ماده گرگی دل اگر از سگ چوپان ببرد!/ شب به شب قوچی ازین دهکده کم خواهد شد/ ماده گرگی دل اگر از سگ چوپان ببرد!