سرگذشت کندوها

کتاب «سرگذشت کندوها»، یکی از داستان‌های کوتاه و خواندنی جلال آل‌احمد، در سال 1340 خورشیدی منتشر شد. این اثر با نثری روان و صمیمی، تصویری زنده از زندگی روستایی و دغدغه‌های مردمان آن ارائه می‌دهد. داستان در سه بخش روایت می‌شود و با ظرافت به رابطه انسان، طبیعت و معیشت می‌پردازد. آل‌احمد در این قصه، با زبانی ساده اما پر از جزئیات، به توصیف زندگی صاحب کندوها و زنبورهای عسل می‌نشیند و با نگاهی نقادانه، چالش‌های زندگی روستایی و تأثیرات آن بر آدمی را به تصویر می‌کشد. این داستان، که ریشه در فرهنگ و زیست‌بوم ایرانی دارد، نه‌تنها خواننده را با خود به دل طبیعت و روستا می‌برد، بلکه او را به تأمل در پیوند عمیق انسان و محیطش وا می‌دارد.

برای آشنایی با شیوه نگارش کتاب، بخشی کوتاه از آن:

<<یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. یک کمندعلی‌بک بود که باغی داشت. توی باغش دوازده تا کندوی عسل داشت. کندوها را سینه‌کش آفتاب، وسط سبزه‌ها و گل‌ها، زیر درخت‌های سیب و زردآلو، روی سکو کار گذاشته بود. زمستان که می‌شد، جلوی انباری اتاق بالایش را خالی می‌کرد و کندوها را توی درگاهیش می‌چید و سالی پنجاه من عسل می‌فروخت. نه غصه‌ای داشت، نه دلهره‌ای، نه شب‌بیداری.>>