سطل مهربانی (توان نامحدود مغز من برای شادمانی:باشگاه مغز)،(منگنه ای،شمیز،خشتی بزرگ،مهرسا)

در کتاب «سطل مهربانی» یک روز صبح فیلیکس از خواب بیدار شد و سطلی بالای سرش احساس کرد که با اتفاق‌های ناخوشایند روز، آب آن کم و کم‌تر می‌شد. فیلیکس فهمید که برای به دست آوردن شادی و داشتن سطلی پر از آب، باید با مهربانی کردن به دیگران سطل آن‌ها را پر کند. وقتی به خوشحال کردن دانش‌آموزان و معلمان مدرسه پرداخت، سطل آن‌ها پر از آب شد و پس از آن سطل خودش هم پر شد و در نتیجه آرامش و شادی بیشتری پیدا کرد. داستان فیلیکس و سطل‌های مهربانی به یادمان می‌آورد که دستیابی به شادی و سعادتمندی از راه قسمت کردن شادمانی میان مردم دنیا ممکن خواهد بود.