کتاب سقوط زیباترین و درک‌ناشده‌ترین اثر آلبر کامو است. کتاب سقوط را آقای کاوه میرعباسی ترجمه کرده است. آلبر کامو در کتاب سقوط موفق شده است نقاب انسان امروزی را کنار بزند. این کتاب اولین بار در سال ۱۹۵۶ منتشر شد. کتاب سقوط رمانی فلسفی است که از زبان شخصیت اصلی آن ژان باتیست که یک وکیل بوده و خودش را «قاضی توبه‌کار» می‌خواند روایت می‌شود. او داستان زندگی‌اش را برای غریبه‌ای اعتراف می‌کند.

سقوط، آخرین اثر داستانی آلبر کامو که ناتمام نماند و در ۱۹۵۶ منتشر شد، رمانی است فلسفی با مضمون معصومیت، حبس معنوی، نیستی و حقیقت. نویسنده، با ترسیم تصویری منقلب‌کننده و طعنه‌آمیز از انسان مدرن که در دوزخی خودساخته گرفتار آمده، روایتی غیردینی از «هبوط» آدم از «باغ عدن» عرضه می‌دارد. بی دلیل نیست که منتقد آمریکایی آلفرد گالپین برای مقاله‌اش درباره‌ی این رمان عنوان «دانته در آمستردام» را برگزید. ژان پل سارتر سقوط را زیباترین رمان کامو می داند که کم‌تر از دیگر آثار داستانی‌اش فهمیده شده است.

کتاب سقوط از یک واقعیت ذات بشر که شاید دردناک باشد پرده برداشته است. کامو با روح حساسش زیر نقاب پاک‌دامنی که بیشتر آدم‌ها سعی می‌کنند به صورتشان بزنند دورویی را می‌بیند. ژان باتیست، وکیلی است که همة عمرش بر سر دیگران کلاه گذاشته و هزاران دوز و کلک دیگر برای اینکه جیب خودش را پر کند. اما حالا تصمیم گرفته است که توبه کند و از گناهانش دست بکشد اما دیو درونش این اجازه را به او نمی‌دهد. وقتی او به گذشته‌اش نگاه می‌کند خودش را فردی درستکار می‌بیند، اما خودش نیز می‌داند که این دروغ است. او در طول مونولوگی درونی با خودش پی می‌برد که در جنگ بین خیر و شر در آدم‌ها همیشه شر پیروز بوده چون غریزه و هوای نفس پشت هر شری خانه دارد.