سه تار

کتاب «سه‌تار»، مجموعه‌ای از سیزده داستان کوتاه از جلال آل‌احمد است که در سال 1327 منتشر شد. این اثر، با نگاهی نقادانه به جامعه و فرهنگ ایرانی، بستری برای بیان دغدغه‌های اجتماعی، سیاسی و عقیدتی نویسنده فراهم می‌کند. داستان «سه‌تار»، که نام مجموعه نیز از آن گرفته شده، روایتگر زندگی جوانی فقیر است که به دلیل تنگدستی و نبود امکانات، از شکوفایی استعداد موسیقایی خود بازمی‌ماند و در مواجهه با موانع اجتماعی و فرهنگی، آرزوهایش نقش بر آب می‌شود. آل‌احمد در این مجموعه، با زبانی ساده و صمیمی که ریشه در فرهنگ عامه دارد، به انتقاد از خرافات و کاستی‌های جامعه می‌پردازد. داستان‌ها، با ساختاری شبیه به قصه‌های مردمی، حال‌وهوایی غم‌انگیز دارند و طنز معمول آثار آل‌احمد در آن‌ها کمتر دیده می‌شود. نثر روان و تأثیرگذار این مجموعه، آن را به یکی از آثار برجستهٔ آل‌احمد بدل کرده که مورد توجه منتقدان قرار گرفته است.

برای آشنایی با شیوه نگارش کتاب، بخشی کوتاه از داستان «سه‌تار»:

<<همه‌چیز از همان اول خراب بود. پسرک با جیب خالی و دلی پر از آرزو، کنار بساط عطرفروش ایستاده بود و به سه‌تاری کهنه نگاه می‌کرد. انگشت‌هایش بی‌اختیار روی چوب ساز می‌لغزید، اما پول توی جیبش حتی برای یک چای هم کافی نبود. عطرفروش با نیشخندی گفت: «اینو می‌خوای؟ برو درس بخون، اینا به درد تو نمی‌خوره.» پسرک سرش را پایین انداخت و رفت، اما صدای سه‌تار توی سرش زنگ می‌زد، مثل آواز غمگینی که هیچ‌وقت نواخته نشد.>>