سوییت فرانسوی

رمان *سوییت فرانسوی* (با عنوان اصلی *Suite Française*)، نوشته ایرن نمیروفسکی، نویسنده اوکراینی-فرانسوی، که با ترجمه مهستی بحرینی به فارسی منتشر شده، اثری استثنایی در ادبیات قرن بیستم است که نه‌تنها به دلیل محتوای قدرتمندش، بلکه به خاطر داستان تراژیک نگارش و انتشارش، شگفتی‌آفرین است. نمیروفسکی، که پیش از جنگ جهانی دوم به‌عنوان نویسنده‌ای پرفروش در پاریس شناخته می‌شد، به دلیل یهودی بودن در سال 1942 توسط نازی‌ها دستگیر و به اردوگاه آشویتس فرستاده شد، جایی که یک ماه بعد درگذشت. 

*سوییت فرانسوی*، که در اصل قرار بود رمانی پنج‌بخشی باشد، در جریان تلاش‌های دوساله نمیروفسکی برای فرار از نازی‌ها به همراه همسر و دو دخترش نوشته شد، اما او تنها موفق به تکمیل دو بخش آن شد: «طوفانی در ماه ژوئن» و «دولچه». دست‌نوشته‌های این اثر توسط دخترانش حفظ شد و 64 سال بعد، در سال 2004، منتشر گردید، و بار دیگر نام نمیروفسکی را به‌عنوان نویسنده‌ای چیره‌دست بر سر زبان‌ها انداخت. 

بخش اول، «طوفانی در ماه ژوئن»، هرج‌ومرج ناشی از تهاجم نازی‌ها به پاریس در سال 1940 را به تصویر می‌کشد، جایی که خانواده‌های مختلف، از طبقات اجتماعی متفاوت، در تلاش برای فرار از شهر در کنار هم قرار می‌گیرند. برخی سعی دارند ارزش‌های پیشین خود را حفظ کنند، در حالی که دیگران تنها برای بقا می‌جنگند، اما همه در نهایت تسلیم جابه‌جایی‌های جسمی و روحی ناشی از جنگ می‌شوند. بخش دوم، «دولچه»، زندگی در روستایی فرانسوی را روایت می‌کند که تحت اشغال سربازان آلمانی قرار گرفته است. این اشغال، روابط اجتماعی را پیچیده می‌کند: برخی مقاومت می‌کنند، برخی همکاری می‌کنند، اما هیچ‌کس از زندگی آزاد و باشرافت برخوردار نیست. 

این رمان، با نثری دقیق و انسانی، تصویری زنده از تأثیرات جنگ بر روان و جامعه ارائه می‌دهد و خواننده را به تأمل در مقاومت، بقا و از دست رفتن کرامت انسانی دعوت می‌کند. *سوییت فرانسوی*، اثری است که با وجود ناتمام ماندن، به دلیل عمق و زیبایی‌اش، جایگاهی ویژه در ادبیات جهان دارد.

«در میان هرج‌ومرج پاریس، خانواده‌ها بار سفر بستند، اما نه کوله‌بارشان، که قلب‌هایشان سنگین بود. در روستای دولچه، زیر سایه سربازان اشغالگر، زندگی ادامه داشت، اما انگار آزادی، چون پرنده‌ای، از قفس روحشان پر کشیده بود.»