سگ

«سگ»، رمانی از اریک-امانوئل شمیت، نویسنده، نمایشنامه‌نویس و فیلسوف برجسته‌ی فرانسوی-بلژیکی، اثری است که جایگاه او را به‌عنوان یکی از چهره‌های برجسته‌ی ادبیات معاصر جهان تثبیت کرده است. شمیت که از دهه‌ی نود میلادی با نمایشنامه‌نویسی فعالیت ادبی خود را آغاز کرد، خیلی زود با آثارش به شهرتی جهانی دست یافت. نمایشنامه‌های او در بیش از پنجاه کشور به روی صحنه رفته و جوایز ادبی معتبری از کشورهای فرانسه، آلمان، بلژیک، ایتالیا و روسیه برایش به ارمغان آورده‌اند. از دهه‌ی اول قرن بیست‌ویکم، شمیت به رمان‌نویسی روی آورد و تمام رمان‌هایش در فهرست پرفروش‌ها قرار گرفتند و به 43 زبان ترجمه شده‌اند.

رمان «سگ» به رابطه‌ی عمیق میان انسان و حیوان می‌پردازد و تنهایی انسان را در تلخ‌ترین و عمیق‌ترین شکل آن به تصویر می‌کشد. شمیت در این اثر نشان می‌دهد که چگونه حضور یک حیوان می‌تواند تسکین‌دهنده‌ی زخم‌های عاطفی گذشته باشد. او همچنین به تبعات جنگ جهانی دوم بر روان یهودیان می‌پردازد و نشان می‌دهد که برخی زخم‌ها، حتی پس از سال‌ها، با کوچک‌ترین تلنگری دوباره تازه می‌شوند.

داستان حول محور ساموئل، پزشکی هشتادساله، می‌چرخد که پس از مرگ همسرش برای فرار از تنهایی، سگی از نژاد بوسرون را به خانه می‌آورد. ساموئل در طول زندگی‌اش سگ‌های زیادی را از دست داده، اما مرگ دلخراش آخرین سگش او را به جایی می‌رساند که دیگر تاب نمی‌آورد و به زندگی خود پایان می‌دهد. ادامه‌ی داستان از طریق نامه‌ای که ساموئل برای دخترش به جا گذاشته پیش می‌رود و لایه‌های عمیق‌تری از احساسات و گذشته‌ی او را آشکار می‌کند.

«ساموئل به سگش نگاه کرد، به چشمانش که انگار عمق یک رفاقت بی‌کلمه را فریاد می‌زدند. در سکوت اتاق، صدای نفس‌های سگ تنها موسیقی بود که هنوز قلبش را آرام می‌کرد. یاد روزهایی افتاد که جنگ همه‌چیز را از او گرفته بود، جز توانایی دوست داشتن. حالا، این سگ، این موجود ساده، پلی بود میان او و جهانی که دیگر برایش غریبه شده بود. اما وقتی او هم رفت، ساموئل دانست که دیگر هیچ پلی باقی نمانده.»