کتاب «شبیه عشق»، یک نمایشنامه‌ی روسی است که نوشته‌ی والنتین کراسناگوروف، یکی از نویسندگان و کارگردانان معاصر روسیه و به ترجمه‌ی ماندانا مجیدی است. این نمایشنامه، داستان دو زوج جوان را روایت می‌کند که در یک شهر کوچک زندگی می‌کنند و با مشکلات و تنش‌های روابط عاطفی و اجتماعی روبه‌رو هستند. آنها به دنبال عشق واقعی و شادی هستند، اما در عوض با خیانت، دروغ، تنهایی و ناامیدی مواجه می‌شوند. این نمایشنامه، با زبانی ساده و روان، احساسات و اندیشه‌های شخصیت‌ها را به تصویر می‌کشد و با استفاده از تکنیک‌های نمایشی مانند فلاشبک، دیالوگ‌های داخلی و تعامل با مخاطب، جذابیت و عمق خاصی به آن می‌بخشد.
این نمایشنامه، یک نمایشنامه‌ی انتقادی و اجتماعی است که به بررسی وضعیت جوانان روسیه در دهه‌ی ۹۰ میلادی می‌پردازد. نویسنده، با نگاهی بی‌طرفانه و بدون ارزش‌گذاری، نشان می‌دهد که چگونه جوانان روسیه در شرایطی سخت و بی‌امید، دچار بی‌معنایی و بی‌هدفی شده‌اند و چگونه عشق و ارتباطات انسانی در این جامعه فروکش کرده‌اند. او همچنین به ارتباط نمایشنامه‌اش با آثار دیگر نویسندگان روسی مانند چخوف، گورکی و سولوخین می‌پردازد و پیوندهای ادبی و فرهنگی را با فهم تاریخی و اجتماعی از زمانه‌ی خود بر ما آشکار می‌کند.

گزیده ای از کتاب:

 من نشستم و نشستم تا این که یه دفعه این فکر به سرم زد: شما الان می رین و من دیگه هیچ وقت هیچ وقت شما رو نمی بینم. تصور کردم که شما الان تنهایی بلند می شین و می رین به اتاق خالی و سوت وکور خودتون، و فهمیدم اگه شما برین من دیگه به هیچ شکل نمی تونم کمک تون کنم. یهو از جام بلند شدم و اومدم طرف شما بدون این که چیزی رو سنجیده باشم. فقط نزدیک شدم. ص ۳۶