باربارا دمیک، روزنامه نگار نامدار، همانند اثرش درباره کره شمالی، در این کتاب نیز به سراغ یکی از مخفی ترین زوایای جهان رفته است. او داستان یک شهر تبتی را نقل می کندکه خارجی ها به سختی قادر به بازدید آن هستند.
نگابا جایی بود که تبتی ها و کمونیست های چین برای اولین بار در آنجا با یکدیگر مواجه شدند.در دهه 1930، ارتش سرخ مائو به سمت این فلات تبتی متواری شد تا از فلاکت جنگ داخلی چین بگریزد. زمانی که سربازان به نگابا رسیدند، چنان گرسنه بودند که صومعه هارا غارت کردند و مجسمه های مذهبی را که از آرد و کره درست شده بود خوردند. از نظر تبتی ها، این کار به منزله خوردن بودا بود. تجربیات آن ها از نگابا، به نوعی نهضت مقاومت تبتی در دهه های پیش رو منجر می شد که فرجامی بسیار تکان دهنده داشت.