شکارچی صفر

«شکارچی صفر»، رمانی از پاسکال رز، نویسنده‌ی فرانسوی، داستانی عمیق و تأمل‌برانگیز است که با نثری احساسی و پرتنش، زندگی لورا کارلسون را روایت می‌کند. لورا، زنی که پدرش در جنگ جهانی دوم در ناو آمریکایی کشته شده، با سایه‌ی سنگین گذشته‌اش زندگی می‌کند. مرگ پدر، که قربانی حمله‌ی یک خلبان کامیکازه‌ی ژاپنی با هواپیمای شکاری «شکارچی صفر» بوده، تنها آغاز ماجراست. این هواپیما، که به ظاهر سقوط کرده، هر روز صبح در آسمان محل زندگی لورا ظاهر می‌شود و خلبان آن، گویی از مرگ بازگشته، وارد زندگی او می‌شود و حضوری مرموز و زنده به خود می‌گیرد.

لورا، همراه با محبوبش برونو، درگیر جدالی ذهنی و عاطفی با این حضور غیرمنتظره می‌شود. این جدال، که میان واقعیت و خیال، گذشته و حال، و بخشش و خشم در جریان است، به رمان عمقی روان‌شناختی و جذابیت داستانی می‌بخشد. رز با ظرافت، به کاوش در موضوعاتی چون تروما، فقدان، و تلاش برای آشتی با گذشته می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه زخم‌های جنگ، حتی سال‌ها بعد، می‌توانند زندگی را تحت تأثیر قرار دهند. «شکارچی صفر» نه‌تنها روایتی از یک مواجهه‌ی شخصی با تاریخ است، بلکه تأملی است بر قدرت بخشش و یافتن معنا در میان درد.

«هر صبح، صدای غرش شکارچی صفر آسمان را پر می‌کرد. لورا به پنجره می‌رفت، قلبش تند می‌زد. خلبان، با چشمانی که انگار از گذشته می‌آمدند، به او نگاه می‌کرد. برونو دستش را گرفت و گفت: 'ما باید این سایه رو رها کنیم.' اما لورا می‌دانست که این هواپیما، چیزی بیش از یک خاطره بود – شاید، بخشی از خودش.»