طوری که هست

رمان *طوری که هست* (با عنوان اصلی *Comment c'est* یا *How It Is*)، نوشته ساموئل بکت، که در سال 1961 منتشر شد، اثری است که به‌خوبی روح عبوس، تلخ و درعین‌حال طنزآمیز این نویسنده ایرلندی را به نمایش می‌گذارد. بکت، که اغلب به‌عنوان پیرمردی درون‌گرا و پوزخندزن به هستی و فرم زیستن به خاطر آورده می‌شود، در این رمان، با زبانی شکسته و روایتی غیرخطی، مرزهای داستان‌نویسی مدرن را جابه‌جا می‌کند. *طوری که هست*، که با ترجمه‌ای روان به فارسی در دسترس است، جهانی از اضمحلال، ویرانی و خودویرانگری را به تصویر می‌کشد، جایی که راوی در فضایی گل‌آلود و بی‌زمان، با فواصل میان گفتن و سکوت، روایتی پراکنده و به‌ظاهر پرت‌وپلا ارائه می‌دهد. اما این پرت‌گویی، توهمی است که بکت با مهارت آن را به کار می‌گیرد تا خواننده را در برابر پوچی، تنهایی و تلاش بی‌معنای انسان برای فهم وجود قرار دهد.

زبان بکت در این رمان، که گاه حوصله‌سربر و گاه مسحورکننده است، آگاهانه به سمت فروپاشی ساختارهای سنتی روایت پیش می‌رود. او با بازی با ذهن و زبان خواننده، هستی را به سخره می‌گیرد و در عین حال، در این مضحکه تلخ، پرسش‌هایی عمیق درباره معنای زندگی و هویت مطرح می‌کند. *طوری که هست*، مانند دیگر آثار بکت، از جمله *مالوی*، *مالون می‌میرد* و *نام‌ناپذیر*، در مرز میان واقعیت و توهم حرکت می‌کند و خواننده را در فضایی معلق رها می‌سازد، جایی که پایان، نه به معنای فرجام، بلکه به شکل یک بازی پسا-آخرین ادامه می‌یابد. این رمان، نمونه‌ای درخشان از رمان مدرن است که بکت آن را از آستانه‌های متعارف ادبیات فراتر برده و اثری خلق کرده که همچنان خواننده را به تأمل در زوال و مقاومت انسانی دعوت می‌کند.

«در گل‌ولای بی‌پایان، راوی زمزمه کرد: 'طوری که هست، همین است.' و سکوت، چون خنده‌ای تلخ، پاسخش را داد.»