فرزندان من

رمان «فرزندان من»، اثری از گوزل یاخینا، نویسنده روس که پیش از این با رمان پرفروش «زلیخا چشم‌هایش را باز می‌کند» به شهرت رسید، بخشی کمتر شناخته‌شده از تاریخ روسیه را در دل درامی عمیق و غم‌انگیز به تصویر می‌کشد. یاخینا، که برنده جوایز معتبر ادبی مانند جایزه کتاب بزرگ و یاسنایا پولیانا برای رمان اولش شده، در این اثر نیز با نگاهی تازه به گذشته، خواننده را با لایه‌هایی از هویت و تعاملات فرهنگی روبه‌رو می‌سازد.

داستان در اوایل قرن بیستم، در حاشیه رود ولگا، جریان دارد و بر زندگی یاکوب باخ، معلم آلمانی‌تبار، تمرکز می‌کند. آلمانی‌های ولگا، مهاجرانی بودند که در قرن هجدهم با دعوت کاترین کبیر – که آن‌ها را «فرزندان من» می‌نامید – به روسیه آمدند و با ایجاد شهرک‌های کشاورزی موفق، به رونق اقتصاد این سرزمین کمک شایانی کردند. یاکوب، که به تدریس و نوشتن مشغول است، زندگی آرامی دارد تا اینکه نامه‌ای او را به آموزش زبان آلمانی به دختری به نام کلارا فرا می‌خواند و این رویداد، زنجیره‌ای از تحولات را در زندگی‌اش برمی‌انگیزد. اما تاریخ روسیه، پس از دو دهه شکوفایی، این مهاجران را با تبعید به سیبری و قزاقستان در دوران جنگ جهانی دوم روبه‌رو می‌سازد؛ رویدادی که ریشه در سیاست‌های خصمانه دارد و سرنوشت این جامعه را دگرگون می‌کند.

این رمان، با روایتی لطیف و تأمل‌برانگیز، زاویه‌ای نو از پیوندهای دوستانه میان روسیه و آلمان را پیش چشم می‌گذارد – پیوندهایی که فراتر از سایه‌های جنگ، در عمق تاریخ نهفته‌اند و شاید برای خوانندگان امروزی، کشف تازه‌ای به همراه آورند.

«یاکوب به صفحه خیره شد، کلمات در ذهنش می‌چرخیدند مانند برگ‌های پاییزی در باد ولگا. 'فرزندان من،' کاترین گفته بود، 'شما شاخه‌هایی از درخت من هستید.' اما حالا، با قلم در دست، او می‌پرسید: شاخه‌ها را که بچیند، درخت چه می‌ماند؟»