در جایی از نمایش والتر بنیامین رو به ما خواهد کرد و خواهد گفت: «من شاید همون خاطره‌ای هستم که الان در لحظه خطر روشن می‌شه... و اینکه شما چطور در اکنونِ خودتون تصویر من رو که جرقه‌زنان ظاهر می‌شه به چنگ می‌آرید... » و با همین گفتار خود را پیوند می‌زند به کل تاریخ ستمدیده، پس همان‌گونه که "فرشته نو"ی پل کِله در تفسیر بنیامین بدل شده بود به شاهدی برای اعصار ظلمانی، اکنون نیز خود تمثیلی می‌شود از همان "فرشته تاریخ" که از همان منظر به اکنونِ پرخطرِ ما چشم دوخته است.