فرقه خودبینان

«فرقه‌ی خودبینان»، رمانی از اریک-امانوئل شمیت، نویسنده‌ی برجسته‌ی فرانسوی-بلژیکی، داستانی است که خواننده را به سفری میان واقعیت و خیال می‌برد. در این اثر، محققی که از تکرار و ملال تحقیقات دانشگاهی و یادداشت‌های انباشته‌اش خسته شده، در کتابخانه‌ی ملی پاریس به نشانه‌هایی از متفکری ناشناخته از قرن هجدهم برخورد می‌کند؛ شخصیتی که نام و نشانش به شکلی مرموز و مشکوک از تاریخ محو شده است. این کشف، پژوهشگر را از فضای خشک و یکنواخت تحقیق آکادمیک به هیجان یک کاوش پلیسی‌مانند می‌کشاند، جایی که مرز میان واقعیت و خیال کم‌کم رنگ می‌بازد.

شمیت با نثری که گاه شاعرانه و گاه ماجراجویانه است، در این رمان به سراغ پیوند ظریف ادبیات و فلسفه می‌رود. او با مهارتی کم‌نظیر، داستانی خلق می‌کند که نه‌تنها خواننده را درگیر معمایی تاریخی می‌کند، بلکه او را به تأمل در پرسش‌های عمیق فلسفی درباره‌ی هویت، حقیقت و مرزهای واقعیت وا می‌دارد. «فرقه‌ی خودبینان» اثری است که با روایتی پرکشش، ذهن و قلب خواننده را همزمان به تسخیر درمی‌آورد.

«در سکوت کتابخانه، میان انبوه کتاب‌های خاک‌گرفته، کاغذی کهنه توجهم را جلب کرد. خطی کج‌ومعوج، نامی نیمه‌خوانا که انگار عمداً از تاریخ پاک شده بود. قلبم تندتر زد. دیگر نه فیش‌ها، نه یادداشت‌ها، بلکه رازی بود که مرا می‌خواند. گویی آن متفکر ناشناس، از قرن‌ها پیش، در انتظار من بود تا داستانش را از زیر غبار زمان بیرون بکشم.»