فلسفه هنر ، که با افلاطون افتتاح شد ، به طور متناقضی با محکومیت "هنرهای زیبا" و شعر آغاز می شود. با این حال ، فلسفه هنر زمانی می تواند بوجود آید که تجربه زیبایی شناسی مسئله ساز شود. همه در حد اندازه هایی در مورد هنر استاندارد و معیارهای مستحکم زیبایی شناسانه اطلاع د ارند اما در مورد هنر بدوی ،گوتیک یا گونه های خام و خود بنیاد که به شکستن هر تعریف متعارفی از زیبایی عادت دارند، فلسفه چه موضع نظری خواهد گرفت؟ اینجا ما با مفهومی از هنر یا اساسا با آثاری طرف هستیم که بدیهیات زیبایی شناسی به ارث رسیده از گذشته را به چالش می کشد. بنابراین «فلسفه ی هنر» وظیفه خود می داند که در مقابل این مقولات جدید موضع گیری خود را ارائه دهد و بتواند صورت بندی کاملی از وضعیتی ارائه دهد که هنر های جدید از آن سر برآورده اند.
باید دوباره پرسید که هنر چه سوالاتی را برای فلسفه مطرح می کند؟ چهره هنرمند چه معما و چه چالشهایی را برای فیلسوف خلق می کند؟

ژان ایو لاکوست نویسنده کتاب «فلسفه هنر» فیلسوفی فرانسوی است. لاکوست همراه با آنچه دومینیک جانیکود "چرخش الهیات در پدیدارشناسی" نامید ، همراه با سایر پدیدارشناسان تأثیرگذار فرانسوی مانند میشل هنری ، ژان لوک ماریون و ژان لوئیس کریتین در به فلسفه هنر از موضعی جدید پرداخته است. کارهای لاکوست در حیطه فلسفه و الهیات قرار دارد و علاقه به موضوعات پست مدرن را نشان می دهد. او در پاریس و کمبریج کار می کند و عضویت مادام العمر خود را در کلار هال ، کمبریج دارد.