کتاب قدرت و جلال را منتقدان، محبوب‌ترین کتاب گراهام گرین می‌دانند؛ جالب است که وقتی در مصاحبه‌ای از گرین می‌پرسند به کدام یک از شخصیت‌های داستان‌هایش شباهت داد، بلافاصله می‌گوید: «کشیشِ ویسکی‌خورِ کتابِ قدرت و جلال».

کشیش این رمان، کشیشی که کلیساپسند باشد نیست: او پنهانی ازدواج کرده و یک فرزند از این ازدواج غیررسمی و مغضوبِ کلیسا دارد؛ او الکل می‌خورد و تحت‌تعقیب انقلابینِ مکزیکی نیز هست. ایمان این کشیش شکسته-بسته است اما او با همهٔ بدبختی‌ها هرگز بی‌ایمان نمی‌شود و چه بسیار مخفیانه مراسم مذهبی برای توده‌های مردم را، که دردسرهای ایمان طبیعی‌شان را از آرمان‌های انقلاب خشن و مصنوعی بیشتر دوست دارند، اجرا می‌کند.

منتقدان و مصاحبه‌گران نوشته‌اند که کتاب قدرت و جلال یا محبوب‌ترین یا یکی از دو کتاب محبوب گراهام گرین، در میان بیش از ۶۰ کتاب او، است.

یکی از منتقدان گرین می‌نویسد: «قهرمانان مفلوک و ملعون گرین، به خاطر شک‌ و شبهه‌های انسانی‌شان، به فلاکت افتادن‌شان و بدعت‌گرایی‌شان از اسقف‌هایی که با ژنرال‌ها شام و شراب می‌خوردند، به رستگاری نزدیک‌ترند.»

این کتاب، واکنش‌های منفی‌ کلیسا را در پی داشت؛ زیرا گرین در همۀ داستان‌هایش، چهرۀ کشیش، کلیسا و پاپ را چندان خوشایند تصویر نکرده است. او هیچ‌گاه با ارباب کلیسا و شخص پاپ میانۀ خوبی نداشت و عقیده داشت که پاپ، یک خصلت انسانی را ندارد و آن هم «شک» است؛ نه شک در وحدانیت خدا، بلکه شک در حقانیت کار و کردار خودش و کاردانی اهل کلیسا.

جان فورد، کارگردان بزرگ امریکایی، فیلم «فراری» را با اقتباس از داستان «قدرت و جلال» ساخته است.