قصه های قرآن از زندگی پیامبران و ماجراهایی که با امت های خود داشته اند، از رخدادها و شخصیت های تاریخی و نیز از موجودات فرازمینی سخن می گوید، اما به جزئیات نمی پردازد و از حقیقت وقایع برای رسیدن به اهداف خود، که پند دادن است و بیان حکمت و عبرت، بهره می گیرد.
نگاه مفسران به قصه های قرآن یکسان نیست؛ برخی از ایشان عین تاریخ شان می دانند و برخی دیگر نگاهی نمادین و عارفانه و برخی نیز نگرشی بینابین به آنها دارند.
این مجموعه بر پایه تفسیرهای سورآبادی، کشف الاسرار میبدی، ترجمه تفسیر طبری، تورات و منابع معتبر دیگری مثل تاریخ بلعمی فراهم آمده است، اما برای اینکه به خواننده فهیم دیدی جامع در این باره داده باشد، در آغاز هر بخش شعر مناسبی از مثنوی مولوی آورده است زیرا تا این عارف فرهیخته، همان گونه که قرآن از قصه ها برای اهداف خاص تربیتی و اخلاقی اش سود می برد، او نیز با برداشت های منحصر به فردی که دارد، برای اهداف خاص عرفانی خود به کارشان می گیرد.