پیتر بروگل، نقاش هلندی قرن شانزدهمی، تابلوی معروفش «سقوط کوران» را نقاشی می‌کند. پس از چهار قرن، گرت هوفمان، نویسنده‌ی آلمانی، ماجرای روز آفرینش این اثر را از زبان شخصیت‌های نابینای آن روایت می‌کند.

کوری عصاکش کور دگر را «در انتظار گودو»یی دیگر خوانده‌اند. جهانِ پیش از شروع روایت تاریک و ملال‌آور است و پس از پایان آن نیز تاریک باقی می‌ماند. در این میان گرت هوفمان، این استاد روایتگری، دو آینه از دو روزگار را روبه‌روی هم قرار می‌دهد؛ نقاشی دیروز و ادبیات امروز.