از زمان انتشار نزدیک به ده سال پیش، «لباوفسکی بزرگ» به یک فیلم کلاسیک کالت با طرفدارانی در سراسر جهان تبدیل شده است و از واکنش گیج کننده بسیاری از منتقدان جریان اصلی جان سالم به در برده است. طرفداران آن معمولا متعصب هستند و در «کنوانسیون‌های لبوفسکی» در سالن‌های بولینگ در سراسر آمریکا و بریتانیا جمع می‌شوند و حتی لباس شخصیت‌های فیلم را می‌پوشند. در میان بامزه‌ترین فیلم‌های بیست و پنج سال اخیر، و یکی از نشانه‌های پرآب بازیافت و پاستیچ ژانر دهه 1990، لبوفسکی بزرگ نیز مملو از ارجاعات بازیگوش و خرابکارانه به تاریخ فیلم، به‌ویژه به دنیای کارآگاه سخت‌جوش ریموند چندلر است. کلاسیک و دنیای فیلم نوآر لبوفسکی بزرگ نادرترین نوع فیلم است، کمدی که شوخی های آن با تکرار خنده دارتر می شود. همین امر در مورد ارجاعات متعدد جوک باکس مانند آن به فیلم های دیگر صدق می کند، که بسیاری از آنها چشم اندازهایی را برای تفسیر بینامتنی باز می کنند. در زیر گام‌های وحشتناک فیلم و شخصیت‌های بد دهن، مجموعه‌ای مسخره از ورقه‌ها، بازنده‌ها و دروغ‌پردازی‌ها، روایتی شگفت‌آور انسانی از احمق‌های ما انسان‌ها وجود دارد. این یکی از عجیب ترین فیلم های دوستانه ای است که تا به حال ساخته شده است، با بازی های فوق العاده جف بریجز و جان گودمن. در این مطالعه، لبوفسکی بزرگ در چارچوب سینمای هالیوود دهه 1990 قرار می‌گیرد، به دلیل رابطه شوخ‌آمیزش با آثار کلاسیکی که به طنز می‌پردازد، تحلیل می‌شود و از نظر مضمون کلیدی آن مورد بحث قرار می‌گیرد.