مادام پیلینسکا و راز شوپن

«مادام پیلینسکا و راز شوپن»، رمانی کوتاه و دل‌انگیز از اریک-امانوئل شمیت، نویسنده‌ی برجسته‌ی فرانسوی-بلژیکی، داستانی است که خواننده را به سفری شخصی و عمیق در دنیای موسیقی، عشق و خودشناسی می‌برد. اشمیت که آثارش به زبان‌های بسیاری ترجمه شده و در میان مخاطبان جهانی محبوبیتی کم‌نظیر دارد، در این اثر از تجربه‌ای واقعی در جوانی خود الهام گرفته است. داستان از لحظه‌ای آغاز می‌شود که اشمیتِ نُه‌ساله، با شنیدن موسیقی شوپن، شیفته‌ی پیانو می‌شود. او نواختن آثار باخ، موتزارت و دبوسی را به‌خوبی فرامی‌گیرد، اما شوپن برایش دست‌نیافتنی باقی می‌ماند. هرچند نت‌ها را درست اجرا می‌کند، لطافت و جادوی موسیقی شوپن از چنگش می‌گریزد.

در بیست‌سالگی، هنگامی که دانشجوی فلسفه در پاریس است، اشمیت بار دیگر یادگیری پیانو را با استادی لهستانی به نام مادام پیلینسکا از سر می‌گیرد. این استاد سرسخت با روش‌های غیرمعمول و گاه عجیب خود، نه‌تنها نواختن شوپن، بلکه درس‌هایی عمیق‌تر درباره‌ی زندگی، عشق و درک زیبایی را به او می‌آموزد. «مادام پیلینسکا و راز شوپن» داستانی است که با نثری روان و احساسی، مخاطب را به دنیای پرشور جوانی نویسنده و جست‌وجوی او برای فهم اسرار موسیقی و زندگی دعوت می‌کند.

«مادام پیلینسکا به من خیره شد، انگار می‌خواست روحم را بخواند. گفت: 'شوپن را نمی‌شود فقط با انگشت‌ها نواخت، باید با قلب نواخت.' به پیانو اشاره کرد و ادامه داد: 'بنشین، اما اول گوش کن. به سکوت گوش کن. شوپن در سکوت‌هاست که حرف می‌زند.' آن لحظه، گویی چیزی در من شکست و چیزی دیگر متولد شد. انگار موسیقی، نه فقط نت‌ها، که راهی به سوی خودم بود.»