مجمع الوحوش

رمان «مجمع‌الوحوش»، اثری درخشان از عطیه عطارزاده، در سال 1400 خورشیدی توسط نشر چشمه منتشر شد و در ژانر فانتزی-تخیلی با بن‌مایه‌ای تاریخی جای می‌گیرد. این رمان، با نثری روان و فضاسازی‌های زنده، داستان فراز و فرود باغ وحش ناصرالدین شاه را در بستری از تاریخ ایران روایت می‌کند. قصه در دوره جنگ جهانی اول و قحطی بزرگ ایران آغاز می‌شود، زمانی که گرسنگی مردم را به شکار سگ و گربه و موش در کوچه‌ها وامی‌دارد و باغ وحش ناصری، روزگار خوش گذشته را از دست داده است. اسحاق، نگهبان باغ وحش، محور داستان است که با فداکاری از جان و مال خود می‌گذرد تا حیواناتی چون شیر، خرس، یوز، طاووس و عقاب را که ناصرالدین شاه با علاقه گردآورده بود، نجات دهد. داستان در گذر از دوره‌های مختلف، از قاجار تا احمدشاه، ادامه می‌یابد و در حالی که وبا، طاعون، خشکسالی و اعتیاد به افیون کشور را در برگرفته، اسحاق حتی حیوانات را به خانه خود می‌برد تا از نابودی حفظشان کند. عطارزاده با تلفیقی از واقعیت تاریخی و عناصر فانتزی، خواننده را به تأمل در انسانیت، فداکاری و تأثیرات تاریخ بر موجودات زنده دعوت می‌کند.

برای همراهی با قلم شاعرانه و تأمل‌برانگیز عطیه عطارزاده، گزیده‌ای کوتاه از «مجمع‌الوحوش»:

<<اسحاق زیر نور کم‌سوی باغ وحش، به قفس‌های خالی نگاه کرد. صدای زوزه شیر انگار از دور می‌اومد، اما قلبش پر بود از عزم. زیر لب گفت: «اینا فقط حیوان نیستن، یادگارن.» و قدم‌هاش برای نجاتشون تندتر شد.>>