"مجموعه اشعار خسرو گلسرخی" به اهتمام کاوه گوهرین، مجموعه ای است که در دویست و هفتاد و یک صفحه توسط انتشارات نگاه به چاپ رسیده و در اختیار علاقه مندان به قلم این شاعر معاصر قرار گرفته است. بسیاری از مخاطبین ممکن است "خسرو گلسرخی" را با فعالیت های سیاسی و خطابه های دفاعی که دلیرانه در دادگاه نظامی ایراد کرد، بشناسند و این مساله تا حدودی آثار به جا مانده از قلم درخشان این نویسنده و شاعر معاصر را تحت الشعاع قرار داده است. اما بهترین راه شناخت افکار و عقاید مردی که همه وی را بخاطر شجاعتش تحسین می کردند، مطالعه ی اشعار و نوشته های اوست که علاوه بر انعکاس افکار شخصی و ایدئولوژی او، آیینه ای است که وضعیت سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و معیشتی مردم را در زمان وی به خوبی می نمایاند.
شعار سیاسی و اجتماعی، از قدمتی دیرینه در تاریخ ادبیات کشورمان برخوردار است؛ از حبسیات تا اشعاری که با زبان هزل و هنر، وضعیت اجتماعی و سیاسی را مورد نقد قرار می دادند، همواره شاعرانی بوده اند که دغدغه های والا را در اشعارشان به تصویر بکشند و "خسرو گلسرخی" یکی از این شاعران بود. وی شاعری منتقد و روشنفکر بود که در طول فعالیت حرفه ای و ادبی خود هرگز برای سرگرمی و تفنن شعر نسرود و از واژه به عنوان وسیله ای مقدس که به مخاطب تلنگر می زند و زمینه ی آگاه تر شدن را برایش فراهم می کند، استفاده کرد. کتاب پیش رو که تحت عنوان "مجموعه اشعار خسرو گلسرخی" توسط انتشارات نگاه به چاپ رسیده، علاوه بر شعرهای وی، متن دفاعیات او در دادگاه اول و دوم، وصیت نامه و گفت و گویی با "خسرو گلسرخی" را در بردارد.

گزیده ای از کتاب:

 تو سفر خواهی کرد/ با دو چشم مطمئن تر از نور/ با دو دست راستگو تر از همه ی اینه ها/ خواب دریای خزر را/ به شب چشمانت می بخشم/ موج ها زیر پایت همه قایق هستند/ ماسه ها در قدمت می رقصند/ من ترا در همه ی اینه ها می بینم/ روبرو، در خورشید/ پشت سر، شب در ماه/ من تو را تا جایی خواهم برد/ که صدایی از جنگ/ و خبرهایی کذایی از ماه/ لحظه هامان را زایل نکند/ من ترا از همه آفاق جهان خواهم برد/ پس همسفر با منی/ تو سفر می کنی اما تنها/ صبح صادق/ و همه همهمه ی دستان/ ره توشه ی تو.