پوشکین نه تنها با ادبیات جهان آشنا بود بلکه دایه‌اش که قصه‌گوی ماهری بود او را با داستان‌های ملی کشورش هم آشنا می‌کرد و ترانه‌های محلی را برایش می‌خواند. او قصه و ضرب‌المثل‌های زیادی بلد بود و توانسته بود توجه پوشکین را به آن‌ها جلب کرده و عشق به ادبیات فولکوریک روس را در او به وجود بیاورد.نثر پوشکین، حاصل تأثیرپذیری از ادبیات فرانسوی است. او را می‌توان از اولین پیشوایان مکتب ولتر دانست. نثر او آمیخته با ایجاز، روانی و سهولت، دور از هر گزافه‌گویی و آرایه‌های چشمگیر است که پیوسته به‌سوی عریانی کلام حرکت می‌کند.

آدریان هرگز اهل تعارف نبود. در باز بود. وارد راهرو شد و مرد هم به دنبالش. آدریان به نظرش آمد که افرادی در اتاق‌های خانه‌اش در رفت و آمد هستند. با خود اندیشید که این دیگر چه صیغه‌ای است. با عجله وارد اتاق شد... ناگهان از فرط وحشت پاهایش سست و بی‌حرکت شد. مردگان اتاق را در اشغال خود درآورده بودند. ماه از پشت پنجره صورت‌های زرد و کبود، دهان‌های حفره‌مانند، چشم‌های نیمه‌باز و کدر و بینی تیز آن‌ها را روشن کرده بود. آدریان وحشت‌زده تمام کسانی را که با سعی و همت او دفن شده بودند بازشناخت. مهمانی که همراه او وارد شده بود همان سرهنگی بود که او را به تازگی در میان رگبار شدید دفن کرده بود.